Week 17

Bon tardi lieve volgers!

Alles gaat nog steeds super goed hier! Wil voorlopig nog niet naar huis maar ben toch al een beetje aan het aftellen. Kan niet geloven dat ik over drie weekjes alweer naar Nederland vlieg.

In de dierentuin gaat nog steeds alles goed. Deze week zijn er weer een hoop jonge kuikens, eendjes en pauwen geboren. Ontzettend schattig al die kleine beestjes.

Iwan is deze week verplaatst naar een nieuw verblijf. Hij zat eerst in een verblijf ver van de andere kapucijnen vandaan, maar hij is nu verplaats naar het verblijf naast de andere kapucijnen. Hierdoor heeft hij meer contact met zijn eigen soort. Iwan is toen hij jong was afgestoten door zijn moeder en is dus door mensen opgevoed. Hij heeft niet veel contact gehad met zijn eigen soort en door hem te verplaatsen en dicht bij de andere kapucijnen te zetten hopen we dat hij contact maakt en uiteindelijk bij deze groep kapucijnen geplaatst kan worden.

Deze week nog een schrikmomentje gehad bij de poema. Samen met een collega moest ik de poema gaan voeren. De poema is erg agressief tegen mensen. Dat komt omdat dit dier angstig is en als dieren bang zijn dan worden ze vaak agressief en zijn ze onvoorspelbaar. Toen we het dier wilden voeren kwam hij op ons afrennen en sprong recht omhoog tegen het hek op met zijn klauwen deel door de tralies. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn collega was zich ook doodgeschrokken. Dit bewijst maar weer dat dieren ook al worden ze in gevangenschap geboren nog steeds gevaarlijk kunnen zijn en als ze de kans krijgen je aan zullen vallen. Het blijven wilde dieren dat is iets wat veel mensen vaak vergeten.

Doordeweeks zijn we nog gezellig met mijn vriendengroep uit eten geweest en hebben we een potje gebowld. Het bowlen keek ik erg naar uit want dat is alweer een eeuw geleden sinds ik dat heb gedaan. Ik werd ingedeeld bij drie van mijn mannelijke vrienden die een onderlinge strijd hadden wie er zou gaan winnen. Dus toen heb ik ze alle drie ingemaakt xD. Deze overwinning heb ik aan mijn ouders te danken omdat we altijd veel zijn gaan bowlen. Thanks pap en mam!

Het weekend op tijd vertrokken naar Blue Bay, een strand waar ik nog niet eerder geweest ben. Samen met mijn huisgenootje Henriet, JP en Stan, mijn schuinoverbuurman. Hier heerlijk een dagje liggen bakken in de zon en lekker gelunched. Zondag thuis gebleven om aan school te werken, het huis schoon te maken en de was te doen. Ja dat moet ook allemaal gebeuren.

Nog maar een paar reisverslagen en dan houd mijn grote avontuur alweer op. Dan vlieg ik weer naar het koude kikkerlandje waar de realiteit weer begint, ik blijf stiekem nog iets langer op dit eiland, maar een deel in mij wil toch ook weer graag naar huis.

Liefs! xxxxxxx