Week 11
Door: Anne-Bob van den Braak
Blijf op de hoogte en volg Anne-Bob
15 April 2014 | Curaçao, Willemstad
Bon tardi allemaal!
Dit is alweer mijn 11e week op het eiland, dat betekend dat ik nu officieel over de helft ben. Ongelofelijk hoe snel de tijd hier voorbij vliegt!
Deze week van maandag tot donderdag samen met Jason aan de slag gegaan in de dierentuin. Jason leek erg onder de indruk van een aantal dieren hier in de zoo. De eerste dag zijn we bezig gegaan met het helemaal schoonmaken en opnieuw schilderen van het waterschildpaddenverblijf. Dat ziet er nu prachtig uit en helemaal als nieuw. Ook alle schildpadden hebben een schoonmaakbeurt gehad xD dat duurde wel de hele dag aangezien we ontzettend veel waterschildpadden hebben maar alle schildjes zijn geschrobd. De rand om het schildpaddenverblijf heeft een prachtige felblauwe kleur gekregen en valt nu direct op als je langs de dierentuin rijdt. Helaas wel een klein ongelukje gebeurd tijdens het verplaatsen van de waterschildpadden. Een van de waterschildpadden hing op een gegeven moment in mijn vinger. Dat doet ontzettend veel pijn, die beesten kunnen hun kaak op slot doen dus hij hing een hele tijd aan mijn vinger. Gelukkig kon ik hem na enige tijd lostrekken waarnaar hij nog een tweede keer beet. Niet echt mijn geluksdag geweest, maar dat is nu eenmaal risico van het vak!
Deze week ook een Visarend binnen gebracht met een zwaar beschadigde vleugel. Hij wilde niet zelf eten dus heb ik samen met Jason moeten dwangvoeren. Jason hield met handschoenen de klauwen en de kop van de arend vast zodat ik zijn snavel kon open houden zodat ik er stukjes vis in kon doen. Het is erg belangrijk dat de Visarend goed eet zodat hij op kracht kan komen. Tot mijn plezier slikte hij alles goed door en was niet agressief naar ons. Naast het voeren was het behandelen van de wond ook een belangrijke taak. De wond aan zijn vleugel ziet er erg slecht uit, er is zelfs een stuk bot zichtbaar. De wond hebben we helemaal schoongemaakt en goed behandeld met infectiespray. Ook krijgt de Visarend nu elke dag een pilletje om de wond sneller te laten genezen. Hopelijk komt hij er snel bovenop.
Deze week heel veel bezig geweest met mijn beste maatje Rocky. Heel veel aandacht aan hem besteed wat uiteindelijk ook werd beloond. Aan het begin van mijn stage was Rocky al op mijn hand gaan zitten, wat hij erg spannend vond maar nu stapte hij opnieuw op waarnaar ik hem overzette op mijn schouder. Zo heb ik de halve dag met Rocky op mijn schouder door de dierentuin gewandeld. Hij vond het nog een beetje spannend allemaal maar dit is een enorme overwinning voor mij omdat ik nu weet dat ik zijn vertrouwen heb gewonnen. En nu ik Rocky's vertrouwen heb gewonnen kan ik alles met hem doen omdat hij me volledig vertrouwd. Ben super trots! Het enige nadeel van dit vertrouwen is dat de meeste vogels een partnerschap aangaan met een andere vogel of met een persoon. Nu Rocky deze band met mij aan het scheppen is, zal hij dit niet met andere personen doen. Dit betekend dat als ik straks weer naar huis ga dat zijn 'partner' weg is, hier kan hij depressief van worden. Om dit te voorkomen probeer ik hem al veel contact te laten maken met personen die hier nog zijn als ik weg ben en zal ik langzamerhand het contact tussen hem en mij steeds minder laten worden om het afscheid makkelijker te maken. Vind het vervelend om dat te doen maar ben zeer blij met de vertrouwens band die we nu hebben. Rocky is echt mijn maatje geworden en ik ga hem ontzettend missen als ik straks naar huis ga. Ik denk dat ik hem maar mee naar Nederland neem, vinden pap en mam vast leuk zo'n Ara in huis. Dan kan hij mooi bij onze parkieten en Indische rijstvogels in de volière.
Zaterdag ben ik met Jason uitgenodigd door Femke (vrijwilligster bij de dierentuin waar ik mee samenwerk, echt een topwijf!) om naar Lagun beach te gaan. Hier hebben we heerlijk de hele dag op het strand gelegen, een kleurtje gekregen (wel bruin gelukkig) en genoten van de Leguanen waar het op Lagun beach van krioelt. Eind van de middag naar Femke's huis waar we waren uitgenodigd om met haar en haar vriend Sven gezellig samen te eten. Wat een heerlijk dagje.
Zondag lekker uitgeslapen en Jason begon al met zijn spulletjes in te pakken. Hij zou deze avond rond half 8 weer naar Nederland vliegen. Nadat hij al zijn spulletjes had ingepakt hebben we de hele dag nog even gerelaxed op het appartementencomplex. Eind van de dag een taxi gebeld die ons naar Hato (het vliegveld) zou brengen. Daar hebben we afscheid genomen en uiteindelijk ben ik door Femke en Sven weer opgehaald om naar huis te gaan.
Dat was het weer voor deze week, weer veel meegemaakt en ik geniet nog steeds enorm van alles wat ik hier mag meemaken. Heel veel liefs en kusjes voor jullie allemaal!!
Liefs,
Anne-Bob
Dit is alweer mijn 11e week op het eiland, dat betekend dat ik nu officieel over de helft ben. Ongelofelijk hoe snel de tijd hier voorbij vliegt!
Deze week van maandag tot donderdag samen met Jason aan de slag gegaan in de dierentuin. Jason leek erg onder de indruk van een aantal dieren hier in de zoo. De eerste dag zijn we bezig gegaan met het helemaal schoonmaken en opnieuw schilderen van het waterschildpaddenverblijf. Dat ziet er nu prachtig uit en helemaal als nieuw. Ook alle schildpadden hebben een schoonmaakbeurt gehad xD dat duurde wel de hele dag aangezien we ontzettend veel waterschildpadden hebben maar alle schildjes zijn geschrobd. De rand om het schildpaddenverblijf heeft een prachtige felblauwe kleur gekregen en valt nu direct op als je langs de dierentuin rijdt. Helaas wel een klein ongelukje gebeurd tijdens het verplaatsen van de waterschildpadden. Een van de waterschildpadden hing op een gegeven moment in mijn vinger. Dat doet ontzettend veel pijn, die beesten kunnen hun kaak op slot doen dus hij hing een hele tijd aan mijn vinger. Gelukkig kon ik hem na enige tijd lostrekken waarnaar hij nog een tweede keer beet. Niet echt mijn geluksdag geweest, maar dat is nu eenmaal risico van het vak!
Deze week ook een Visarend binnen gebracht met een zwaar beschadigde vleugel. Hij wilde niet zelf eten dus heb ik samen met Jason moeten dwangvoeren. Jason hield met handschoenen de klauwen en de kop van de arend vast zodat ik zijn snavel kon open houden zodat ik er stukjes vis in kon doen. Het is erg belangrijk dat de Visarend goed eet zodat hij op kracht kan komen. Tot mijn plezier slikte hij alles goed door en was niet agressief naar ons. Naast het voeren was het behandelen van de wond ook een belangrijke taak. De wond aan zijn vleugel ziet er erg slecht uit, er is zelfs een stuk bot zichtbaar. De wond hebben we helemaal schoongemaakt en goed behandeld met infectiespray. Ook krijgt de Visarend nu elke dag een pilletje om de wond sneller te laten genezen. Hopelijk komt hij er snel bovenop.
Deze week heel veel bezig geweest met mijn beste maatje Rocky. Heel veel aandacht aan hem besteed wat uiteindelijk ook werd beloond. Aan het begin van mijn stage was Rocky al op mijn hand gaan zitten, wat hij erg spannend vond maar nu stapte hij opnieuw op waarnaar ik hem overzette op mijn schouder. Zo heb ik de halve dag met Rocky op mijn schouder door de dierentuin gewandeld. Hij vond het nog een beetje spannend allemaal maar dit is een enorme overwinning voor mij omdat ik nu weet dat ik zijn vertrouwen heb gewonnen. En nu ik Rocky's vertrouwen heb gewonnen kan ik alles met hem doen omdat hij me volledig vertrouwd. Ben super trots! Het enige nadeel van dit vertrouwen is dat de meeste vogels een partnerschap aangaan met een andere vogel of met een persoon. Nu Rocky deze band met mij aan het scheppen is, zal hij dit niet met andere personen doen. Dit betekend dat als ik straks weer naar huis ga dat zijn 'partner' weg is, hier kan hij depressief van worden. Om dit te voorkomen probeer ik hem al veel contact te laten maken met personen die hier nog zijn als ik weg ben en zal ik langzamerhand het contact tussen hem en mij steeds minder laten worden om het afscheid makkelijker te maken. Vind het vervelend om dat te doen maar ben zeer blij met de vertrouwens band die we nu hebben. Rocky is echt mijn maatje geworden en ik ga hem ontzettend missen als ik straks naar huis ga. Ik denk dat ik hem maar mee naar Nederland neem, vinden pap en mam vast leuk zo'n Ara in huis. Dan kan hij mooi bij onze parkieten en Indische rijstvogels in de volière.
Zaterdag ben ik met Jason uitgenodigd door Femke (vrijwilligster bij de dierentuin waar ik mee samenwerk, echt een topwijf!) om naar Lagun beach te gaan. Hier hebben we heerlijk de hele dag op het strand gelegen, een kleurtje gekregen (wel bruin gelukkig) en genoten van de Leguanen waar het op Lagun beach van krioelt. Eind van de middag naar Femke's huis waar we waren uitgenodigd om met haar en haar vriend Sven gezellig samen te eten. Wat een heerlijk dagje.
Zondag lekker uitgeslapen en Jason begon al met zijn spulletjes in te pakken. Hij zou deze avond rond half 8 weer naar Nederland vliegen. Nadat hij al zijn spulletjes had ingepakt hebben we de hele dag nog even gerelaxed op het appartementencomplex. Eind van de dag een taxi gebeld die ons naar Hato (het vliegveld) zou brengen. Daar hebben we afscheid genomen en uiteindelijk ben ik door Femke en Sven weer opgehaald om naar huis te gaan.
Dat was het weer voor deze week, weer veel meegemaakt en ik geniet nog steeds enorm van alles wat ik hier mag meemaken. Heel veel liefs en kusjes voor jullie allemaal!!
Liefs,
Anne-Bob
-
19 April 2014 - 04:24
Manda:
Hallo Anne-Bob,
Leuk om je verslagen te lezen en ook een beetje geruststellend. Op dit moment verblijf ik op Curaçao en wel 2 straten van de dierentuin vandaan. We horen King iedere avond en we vragen ons af of hij gelukkig is. Het klinkt zo zielig, zijn geluid. Misschien wil je ons hier antwoord op geven zodat we wellicht met een ander gevoel naar hem kunnen luisteren?
Groetjes van Manda -
22 April 2014 - 23:14
Anne-Bob Van Den Braak:
Beste Manda,
Super dat jullie mijn verslagen lezen. Laat ik jullie zorgen maar meteen wegnemen door te zeggen dat King helemaal gezond is. Ik kan begrijpen dat het gebrul van hem erg zielig klinkt maar het heeft niks te maken met het gelukkig zijn. De reden van het gebrul is dat King zijn territorium aan het afbakenen is. Dit doen leeuwen in het wild ook, King is dan geen wilde leeuw en is geboren in gevangenschap maar dit gebrul is een instinct van hem dat hij bij de geboorte al mee heeft gekregen. Aangeboren gedrag dus. Het geluid is heel diep en laag dat klinkt inderdaad zielig, maar King is sinds een aantal jaren 80 kilo aangekomen omdat hij heel mager was vandaar dat het geluid nu veel zwaarder klinkt, maar hij is nu op goed gewicht. Ik werk iedere dag met King en hij is een ontzettend lieve schat. Natuurlijk is het zielig om hem in een kooi te zien (wat ik overigens bij bijna alle dieren heb) maar King is geboren in gevangenschap en hij weet eigenlijk niet beter. Hij heeft de savanne nooit gezien en heeft nooit leren jagen. Maar het brullen van hem is instinct vandaar dat hij het doet.
Ik hoop dat ik jullie zorgen een beetje heb weggenomen met deze informatie. Mochten jullie King een keertje willen bezoeken en hem van heel dichtbij bekijken laat mij dat dan weten. Ik laat jullie hem graag zien!
Liefs, -
24 April 2014 - 04:17
Manda Keultjes:
Dag Anne Bob,
Erg bedankt voor je reactie. Het stelt ons echt gerust om te lezen dat het hem goed gaat, voor zover mogelijk.
En je uitnodiging nemen we graag aan.
Groetjes van Manda -
24 April 2014 - 04:17
Manda Keultjes:
Dag Anne Bob,
Erg bedankt voor je reactie. Het stelt ons echt gerust om te lezen dat het hem goed gaat, voor zover mogelijk.
En je uitnodiging nemen we graag aan.
Groetjes van Manda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
